رفیق خداداد خروش

رفیق خداداد خروش یکی از رهبران سازمان جوانان مترقی و از جمله شعله‌ای‌های فعال و رزمنده بود که در گسترش ایده‌های پیشرو «سازمان جوانان مترقی» (جریان «شعله جاوید») نقش ارزنده و اساسی داشت. وی بعد از انحلال سازمان جوانان مترقی به اندیشه‌ی انقلابی آن وفادار ماند و با تمام نیرویش علیه جریانات رویزیونیستی جبهه گرفت و مبارزه با این بیماری در جنبش چپ را جزء لاینفک مبارزه با امپریالیزم دانسته و همیشه تاکید بر آن داشت که رویزیونیزم خطرناک‌تر از امپریالیزم است چرا که با واژه‌های انقلابی بر ضد اندیشه‌های انقلابی برخاسته و دست به تخریب جهان‌بینی مارکسیستی – لنینیستی میزند.

رفیق خداداد خروش در همکاری با رفیق صادق یاری و یک تعداد انقلابیون رزمنده دیگر، «سازمان رهایی‌بخش خلق‌های افغانستان» (سرخا) را بنیان‌گذاری نمود.

با کودتای شوم ۷ ثور ۱۳۵۷ که جنایت‌کاران وطن‌فروش خلق و پرچم به کمک باداران سوسیال‌امپریالیست شان به قدرت رسیدند، شکار انقلابیون شعله‌ای را در صدر کارهای شان قرار دادند. در حمله وسیعی که بر «سرخا» صورت گرفت، رفیق صادق یاری با جمعی از همرزمانش که رفیق خروش یکی از آنان بود به چنگ قصابان «آگسا» افتیده تحت شکنجه‌های حیوانی قرار گرفتند. از روی «لیست مرگ» پنج‌هزار قربانی جنایت غلامان مسکو معلوم گردید که رفیق خروش را در کنار ۳۵۰تن دیگر که رفیق اکرم یاری و رفیق صادق یاری نیز در آن شامل بودند به تاریخ ۷ قوس ۱۳۵۸ به جوخه اعدام سپرده در گورهای نامعلوم مدفون نموده اند.

راه انقلابی رفیق خروش، راه رهایی رنجبران میهن ما و ضرورت تاریخ است، راهیان و همفکرانش وی، با درس‌گیری از اشتباهات و کمبودهای گذشته دریادلانه آن را ادامه می‌دهند.