پیام «سازمان رهایی افغانستان» به مراسم بزرگداشت رفیق غلام-حسین فروتن
به مراسم بزرگداشت رفیق غلام محسن فروتن
به تاریخ ۸ اگست ۱۹۹۸ رفیق داکتر غلام‌حسین فروتن از رهبران پرولتری و محبوب ایران که عمری بخاطر آزادی ملتش با ایمان خلل‌ناپذیر و استوار رزمید، در سن ۸۷ سالگی در آلمان درگذشت.
به تاریخ ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۸ رفقای «راه آینده» طی محفلی در شهر فرانکفورت آلمان یاد رفیق فروتن را گرامی داشتند که در آن تعدادی از اعضا و هواداران سازمان نیز شرکت نمودند. در ذیل پیام «سازمان رهایی افغانستان» را که درین گردهمایی قرائت شد می‌آوریم.
پیام «سازمان رهایی افغانستان» به مراسم بزرگداشت رفیق غلام-حسین فروتن
رفقا و دوستان،
امروز یاد رهبر انقلابی‌ای را گرامی می‌داریم که عمری با سلاح مارکسیزم–لنینیزم–اندیشه مائوتسه‌دون در دفاع از پرولتاریا و خلق ایران رزمید و هیچ توفانی نتوانست ایمان متینش را خدشه‌دار سازد. یاد انسان والایی را گرامی می‌داریم که سراسر عمر پربارش درس الها‌م‌بخشی برای ماست. محافل یادبود از رفقایی که دیگر با ما نیستند نه بخاطر آنست که آرام اشک بریزیم و زانوی غم زیر بغل گیریم بلکه برای آنست تا از خصال انقلابی و اصیل آنان بیاموزیم و به نام شان تجدید سوگند کنیم که رفقا آرام بخوابید راه تانرا بی‌تزلزل و با گام‌های استوار ادامه خواهیم داد ولو امپریالیست‌ها و سگان منطقوی شان گوشخراش‌تر از این قوله «مرگ کمونیزم» را سر دهند و هزاران مجسمه دیگر لنین و استالین را بزیر کشند و از تزار و سایر جنایتکاران اعاده حیثیت کنند. ما تردیدی نداریم که جنبش بین‌المللی کمونیستی که در اثر خیانت رویزیونیست‌ها متلاشی گردید یکبار دیگر آتشین‌تر و پرنیروتر قد برخواهد افراشت. هم‌اکنون بحران‌های سرمایه‌داری و مبارزات بزرگ کارگران و دیگر طبقات رنجبر در جهان بشارت‌دهنده اوج‌گیری جنبش انقلابی و کمونیستی بشمار می‌رود.
ما با آنکه سوگوار شهادت ده‌ها رفیق ارجمند خویش به دست تجاوزکاران روسی و سگان خلقی و پرچمی آنان و چاکران بنیادگرای امپریالیست‌ها هستیم و با آنکه ریخته‌شدن خون رهبر بنیانگذار سازمان ما رفیق داکتر فیض احمد و کادرهای برجسته سازمان را ناظر بوده‌ایم، اما از درگذشت رفیق فروتن قلب ما بشدت فشرده شد چون در شرایط فعلی که در هر سو پشت‌کردن، لجن‌پاشی‌های مبتذل و خیانت به مارکسیزم از طرف روشنفکران بزدل و سست‌عنصر موج می‌زند و تبلیغات بی‌پایانی علیه مارکسیزم و رهبران کبیرش ادامه دارد، فقدان انسان‌هایی چون رفیق فروتن بسیار محسوس و دردناک خواهد بود.
از دست‌رفتن رفیق فروتن مخصوصا برای «سازمان رهایی افغانستان» با غم مضاعفی توام بود. بر اساس ابتکار عده‌ای از هواداران، سازمان ما در نظر داشت محفل بزرگداشتی از رفیق فروتن در دوران حیاتش برپا نماید که متاسفانه این آرزو بنابر عوامل خارج از اراده ما عملی نشد. اگر خوبست که از چهره‌های ادبی و هنری ممتاز و مبارز بزرگداشت صورت گیرد چرا ما نباید به بزرگداشت از رهبران ثابت‌قدم، که عمر شان را وقف پیکاری پرافتخار کرده اند اقدام نورزیم. رفیق فروتن به حق یکی از تابناک‌ترین چهره‌های انقلابی بود که باید در زندگی از او تجلیل درخور صورت می‌گرفت.
از خدمات ارزشمند رفیق فروتن یکی هم نوشتن و چاپ آثار درخشانش و مخصوصا انتشار «راه آینده» بود که مصممانه و پیگیر به دفاع از سوسیالیزم پرداخت چیزی که در انطباق کامل با ضرورت فعلی جنبش مارکسیستی قرار داشت. جای یکچنین نشریاتی هنوز هم در جنبش انقلابی ایران و افغانستان و بسیاری کشورهای دیگر خالیست.
در شرایط نامساعد حاکم بر جنبش مارکسیستی، وحدت عمل نیروهای انقلابی ایران و افغانستان که هر دو در چنگال رژیم‌های جنایتکار مذهبی اسیر اند، ضرورت مبرمیست که باید به آن جامه عمل پوشاند. با این وحدت می‌توانیم ضربات خردکننده‌ای بر پیکر رژیم‌های بنیادگرا در دو کشور وارد آوریم.
رژیم فاشیستی جمهوری اسلامی با تغییر چهره‌ها و گرفتن شکلک «لیبرال» و «دموکرات» بخود می‌خواهد به عمر ننگینش بیفزاید و از خیزش و توفان توده‌ها جلوگیری نماید و همه شاهدیم که چگونه با تمام شعاربازی‌های کاذب ضد امریکایی به «شیطان بزرگ» چشمک می‌زند و درین میان روشنفکران خودفروخته‌ای هم هستند که کودکانه شادی سر داده و بطور نفرت‌انگیزی برای خاتمی تبلیغ می‌کنند.
در کشور ما با سقوط نوکران روس، بنیادگرایان این سگان سرسپرده امپریالیست‌ها و ارتجاع منطقه که روزگار تیره و سیاهی را بر مردم ما مستولی ساخته اند، شاعران و فرهنگیان پلیدی را به خدمت گرفته اند که با بیشرمی عجیبی قلم و حنجره شان را در دفاع از آن جانیان قرار می‌دهند. اکثر این روشنفکران تا دیروز به اجیربودن در کی‌جی‌بی و «خاد» می‌بالیدند و حال که خود را یتیم می‌بینند دست و روی خاینان جهادی و طالبی را لیسیده به مردم در زنجیر ما علنا تسلیم‌شدن و تمکین به امارت خون و خیانت بنیادگرایان را توصیه می‌کنند. افشا و طرد بی‌امان این روشنفکران بی‌مسلک و خاین باید از وظایف تخطی‌ناپذیر انقلابیون باشد.
درین روزها چنانچه شاهدیم با پیشروی‌های طالبان، ایران که مزدوران شیعه‌مذهب و جهادی‌اش را در افغانستان در خطر جدی می‌بیند، از تجاوز به افغانستان سخن می‌گوید. بر نیروهای انقلابی دو کشور است که با شعار مرگ بر طالبان و رژیم ایران و سگ‌های جهادیش، این ماجراجویی احتمالی نظامی ایران را به قیام‌هایی در جهت واژگونی فاشیست‌های مذهبی مسلط در دو کشور بدل کنند.
باری، کمونیست‌های واقعی علیرغم مواجهه با عظیم‌ترین و خونبارترین دشواری‌های ممکن هیچگاه اجازه نمی‌دهند امید و اراده‌ی شان به سستی گراید. رفیق فروتن در یکی از آثارش می‌نویسد:
«یکی از بزرگان کمونیست فرانسوی در لحظه‌ای که فاشیست‌ها او را اعدام می‌کردند گفت: “اگر زندگی دوباره‌ای بازیابم بازهم به همین راه خواهم رفت.” این سخن نغز امروز در سن هشتاد سالگی زبان حال من است.»
بیایید همینجا این گفته‌ی سرشار از امید و ایمان انقلابی را سرمشق قرار داده سوگند یاد کنیم که همچون او تا واپسین دم از راه مارکسیزم و انقلاب باز نه‌ایستیم. پیروزی بدون تردید از آن پرولتاریا و خلق‌های ستمکش است.
درود به رفیق فروتن و سایر جانباختگان خلق!
مرگ بر امپریالیزم و ارتجاع منطقه!
زنده باد مارکسیزم–لنینیزم–اندیشه مائوتسه‌دون!
سازمان رهایی افغانستان
12 سپتامبر 1998
