رفیق کاظم دادگر
رفیق کاظم دادگر یکتن از کمونیست‌های پولادین‌عزم میهن دربند ما بود که بخاطر تحقق اهداف کمونیستی و افغانستانی عاری از لوث ارتجاع و میهن‌فروشان خلق-پرچم تا پای جان رزمید و سرانجام مثل ده‌ها گل سرسبد «شعله‌ا‌ی» سر بر آرمان بزرگش نهاده توسط جلادان خلقی اعدام گردید.
داکتر کاظم دادگر دوره مکتب را در ۱۳۳۶ در لیسه غازی به پایان رساند. او در ۱۳۴۰ شامل فاکولته طب کابل گردیده و در ۱۳۴۷ از آن فارغ شد. بعد از اتمام فاکولته، ضمن تدریس در پوهنتون کابل به حیث داکتر در طب عدلی ایفای وظیفه نمود. رفیق کاظم در ۱۳۵۳ جهت اخذ تخصص در بخش قلب، در پوهنتون «علی‌گر» هند اعزام گردیده و در ۱۳۵۷ به کشور عودت نمود.
وی که در یک خانواده روشنفکر به دنیا آمده بود با دیدن نگونبختی‌های مردمش، برای پایان مناسبات ناعادلانه حاکم به افکار سوسیالیستی گروید و برپایی انقلاب قهرآمیز و مبارزه طبقاتی را یگانه راه گسستن از زنجیرهای جامعه طبقاتی می‌دانست. رفیق دادگر طب را در خدمت سیاست و کار توده‌ای قرار داده و تخصص در یافتن و تداوی امراض اجتماعی را هدف نهایی خود تعیین نمود. او مثل هر داکتر سیاسی شرافتمند و انقلابی دیگر در برابر میهن‌فروشان خلق و پرچم با قاطعیت ایستاد و لحظه‌ای از افشای ماهیت تجاوزکارانه سوسیال امپریالیزم روس و چاکرانش غافل نماند.
رفیق دادگر سالها با رفیق بشیر بهمن، یکی از ستاره‌های تابناک جنبش «شعلهً جاوید» در تماس بود. مبارزه و روابط با انقلابیون جانباز کشور باعث شد که با بازگشت از هند بالافاصله به چنگ رژیم آدمکش خلق و پرچم بیافتد. وی در کنار دو همرزمش داکتر سیدظاهر رزبان و داکتر هاشم مهربان شکنجه‌های وحشیانه جلادان خلقی را تاب آورده و هرگز به رژیم منفور سر تسلیم فرود نیاورد. این حماسه‌آفرینان کمونیست با مقاومت‌های حماسی در دخمه‌های هولناک رژیم آدمکش، دشمن زبون را درمانده ساخته و بعد از اشغال کشور توسط ارتش جنایتکار روس و نصب ببرک کارمل در ۶ جدی ۱۳۵۸، تعدادی از زندانیان سیاسی رها گردیدند جز همان‌هایی که برای رژیم پوشالی «خطرناک» تشخیص داده شدند. رفیق دادگر در همین روزها توسط سادیست‌های خلقی سربه نیست گردید که از تاریخ دقیق شهادتش هم اطلاعی در دست نیست.
ایثار و مقاومت رفیق کاظم دادگر اثباتگر حقانیت کمونیزم بوده و خونش درخت تنومند انقلاب را آبیاری نمود، و نامش در کنار صدها کمونیست پاک‌باز میهن بر تارک جنبش انقلابی کشور می‌درخشد.
