رفیق حمید همرزمانش را به وفاداری‌به‌پیمان‌انقلابی فرا می‌خواند
حمید‌اله پوپل در ۱۳۲۷ در کابل بدنیا آمد. تحصیلاتش را در لیسه نجات و بعداً پوهنحی اقتصاد به پایان رسانید و تا زمان دستگیری (۱۳ حوت ۱۳۵۷) در شعبه دفترداری وزارت مالیه کار می‌کرد.
در اولین سال‌های ایجاد گروه به آن پیوست و در مبارزه علیه مخالفان گوناگون، استوارانه جانب گروه را گرفت.
پس از کودتای ۷ ثور، رفیق حمید بین رفیق داکتر فیض احمد و سرخا (سازمان رهاییبخش خلق‌های افغانستان) رابط بود. قبل از این که این تماس‌ها به نتایجی برسد، سازمان مذکور ضربه خورد و متأسفانه کاملاً متلاشی گردید.
در همین جریان، حمید و تعداد دیگری از رفقا توسط عظیم یک تن از رهبران خاین سرخا به دشمن معرفی گردیدند. دولت تصور می‌کرد که با به چنگ آوردن آن رفقا، رهبری گروه و مهمتر از همه رفیق داکتر فیض‌احمد را به دام انداخته و کار گروه را نیز یکسره خواهد کرد. بناءً تمام رفقای اسیر و بخصوص رفیق حمید را زیر شدیدترین شکنجه‌های ممکن بردند تا ردپای رفیق داکتر را بدست آرند.
رفیق مطمئن بود که دشمن حکم مرگش را صادر کرده ولی با وجود این و علیرغم آن که در اثر شکنجه نیم‌جان شده بود، به رفقا هم‌بندش روحیه می‌داد و آنان را به مقاومت و وفاداری به پیمان‌های انقلابی شان فرا می‌خواند.
رفیق حمید در اواخر حوت ۱۳۵۷ در ۳۰ سالگی زیر شکنجه جان باخت و بدین ترتیب هرچه را از گروه و رهبرش می‌دانست تا آخر و به قیمت جانش در سینه نگهداشت.
